با توجه به پیشرفت های سریع دانش و فن آوری در عرصه های گوناگون و به ویژه علوم کامپیوتر، انفورماتیک و ارتباطات و از سوی دیگر افزایش فزایندة حجم مبادلات اطلاعاتی در سراسر جهان از طریق رسانه های متعدد، به ویژه شبکه جهانی اینترنت، نیاز به فراهم آوردن ابزارها و بسترهای فیزیکی مناسب جهت نیل به سرعتهای هر چه بیشتر در انتقال اطلاعات کاملاً ملموس می باشد.
در این راستا می توان به کابل تابیده ( Twisted Pair)، کابل کواکسیال با پهنای باند کم (Baseband Coaxial Cable)، کابل کواکسیال با پهنای باند وسیع( Broadband Coaxial Cable (، و فیبرنوری در عرصة انتقال غیر بی سیم و همچنین انتقال رادیویی ( Radio Transmission) ، مایکرو ویو (Microwave)، مادون قرمز (Infrared) ، و موج نوری (Lightwave Transmission) در عرصة انتقال بی سیم و امواج الکترو مغناطیسی نام برد که فن آوری های گوناگون و متعددی همچون سیستمهای مخابراتی و تلفن، I SDN کم پهنا ، ISDN با پهنای باند زیاد ، رادیوی سلولی (Cellular Radio)، و ماهواره های مخابراتی بر پایة آنها بنا شده اند.
پر واضح است که به لحاظ سرعت، سیستم هایی که بر اساس فن آوری های بی سیم و خصوصاً امواج الکترو مغناطیسی اطلاعات را منتقل می کنند، بسیار کاراتر می باشندولی هزینة بسیار بالا و تجهیزات مخابراتی ویژه ای که برای راه اندازی این سیستمها مورد نیاز است، موارد استفادة عملی آنها را محدود به شبکه های وسیع مانند WAN و ارتباطات راه دور می نماید. بنابراین، نیاز به رسانه های انتقال (Transmission Media) غیر بی سیم، و بهینه سازی ابعاد کیفیتی گوناگون آنها از جمله سرعت انتقال داده ها، پهنای باند، و ضریب دقت جلب توجه می نماید.