مواد مخدر (ترکیبات – موارد استفاده – نحوه کشت)
قسمتی از متن:
داروهای ضد درد مخدر را می‌توان به چندین گروه به صورت زیر تقسیم کرد:
1- مرفین
2- کدئین (متیل مرفین)
3- اکسی مورفون
4- متیل دی هیدروموفینون (متوپون)
5- هیدروکودون (دی کودید)
6- هروئین (دی استیل مرفین)
1- مپریدین (دمرول)
2- آلفا پرودین (نی‌ز نتیل)
3- آنیلردین (لریتین)
4- پیمی نودین (آلوودین)
5- دی فنوکسی لات (در لوموتیل)
1- متادون
2- پروپوکسی فن (دارون)
1- فنازوسین (پیری نادول)
2- پنتازوسین (تالوین)
1- لورفانون (لو- دروموران)
2- دکسترومتورفان
3- بوتورفانول
1- نالورفین (نالین)
2- لوالورفان (لورفان)
3- نالوکسون (نارکان)
مطالعات فارماکولوژیک، یک شباهت اساسی را در بین ضد دردهای اعتیادآور نشان می‌دهند همة آنها در مقابله با درد شدید نیرومند هستند، همه می‌توانند در شخص معتاد به جای یکدیگر به کار روند (اگر چه نسبت به همة آنها تحمل زیادی ایجاد خواهد شد)، و اثر همة آنها توسط داروهایی از قبیل نالورفین یا لوالورفان خنثی می‌گردد. با درنظر گرفتن حقایق فوق می‌توان انتظار داشت که مقداری شباهت شیمیایی اساسی در این گروه‌ها موجود باشد و در حقیقت بررسی فرمول همة‌این داروها وجود یک نیمه فرمول مشترک، گاما- فنیل - ا ن- متیل- پی پریدین را نشان می‌دهد. شکل صندلی ماند پی‌پریدین حدساً نمونه واقعی آن است، که درای خطوط سنگین نشانه بیرون نشانه بیرون آمدگی از صفحه کاغذ می‌باشد. رادیکال غالباً خیلی حجیم است.
مرفین، که سالهاست به طرز وسیعی مصرف شده است، همچنان مهمترین داروی ضددرد مخدر (ناروکوتیک) است فارماکولوژی آن قدری مفصل مورد بحث قرار خواهند گرفت، و به عنوان معیار جهت مقایسة سایر داروهای مخدر در نظر گرفته می‌شود.
مرفین آلکالوئدی است که از تریاک به دست می‌آید، و خود تریاک از شیرة خشک شده گیاه خشخاش پاپاورسومنیفروم به دست می‌آید. در تریاک آلکالوئیدهای گوناگون بسیاری وجود دارد که به دو طبقه تقسیم می‌شوند: آلکالوئیدهای فنانترن و ترکیبات بنزیل ایزوکینولین. از گروه دومتنها پاپاورین و نوس کاپین است که دارای اهمیت طبی به عنوان ضد اسپاسم و گشاد کنندة عروقی است. این دوماده، دارای اثر ضد درد نیست. نوس کاپین در سرفه مصرف می‌شود.
مرفین و کدئین تنها مخدر مهم هستند که از گروه فنانترنی آلکالوئیدهای تریاک به دست می‌آیند. تریاک حاوی 10 درصد مرفین و 5/0 دصد کدئین است. کدئین در طب از مرفین به روش تجاری ساخته می‌شود.
مرفین، آلکالوئید اصلی تریاک، درسال 1803 توسط سرتورنر جدا شد ولی تا سال 1952 به طور کامل سنتز نشده بود. سنتز آن ساختمان پیشنهاد شده، توسط گولند و روبینسون در 1925 را ثابت کرد.
دو گروه هیدروکسیلی یکی فنولی و دیگری الکی، اهمیت زیادی دارند، زیرا بعضی مشتقات طبیعی مرفین توسط تغییرات سادة یکی یا هر دوی این گونه‌ها به دست می‌آیند. مثلاً، کدئین، متیل مرفین است که استخلاف در گروههای هیدروکسیل تهیه می‌شوند، ترکیب متصاد (آنتی دوتی) ثعنی نالورفین توسط جانشین نمودن ریشة آلین به جای گروه متیل روی نیتروژن به دست می‌آید.