جناس بر خلاف آنچه ابن معتز پنداشته یعنی آن را ویژه زبان عرب دانسته است در زبان فارسی تجلیات دلپذیر و ظرافتهای بیکران پیدا کرده و دفتر و دیوان و قول و غزل گویندگان ما را از جمال و زیبایی آکنده است .
رگه های جوشش آنرا در بررسیهای روانشناسی باید جست چرا که جناس از نظریه تداعی الفاظ و تداعی معانی بیرون نیست جناس ناشی از تشابه صوتی الفاظی است که در همه یا بعضی از بخشهای آنها تداعی آهنگ احساس می شود و این تداعی که به نوبه خود موجب تداعی معانی آنها می گردد سبب ایجاد لذتی خاص در شنونده می شود
12صفحه
این مقاله از کتاب جناس در پهنه ادب پارسی تالیف {C}دکتر جلیل تجلیل تهیه (تایپ)شده است.
-
1394/04/27لینک محصول
http://kavoshgar.zepo.ir/post/399